EEN ROOS
Je kunt zeggen :Liefde is een vloedgolf
die het breekbaar gras verdrinkt,
of liefde is een scheermes
dat je hart tot bloedens toe verminkt,
Of liefde , dat is honger
een verlangen dat jou eenzaam achterlaat.
Maar ik zeg ,liefde is rijk boeket
en jij , jij bent het zaad!
Want waar blijft het hart,bang om te breken,
dat niet durft beginnen aan kleur en glans ?
Waar blijft de droom ,bang te verbleken,
die niet durft te reiken naar zijn kans ?
Waar blijft degene die zich nietlaat gaan ,
niet durft te stappen in een onvoorspelbaar bestaan?
Bang weg te drijven met de golven,
is hij de liefde uit de weg gegaan .
Als de nacht te donker wordt,
en je weg te zwaar,een stil gevecht
en je denkt dat liefde voor jou
vast niet meer is weggelegd
Bedenk dan dat er ergens diep ,
in jezelf ,onder al die kou,
dat zaadje ligt ,- je bent het zelf
dat zeggen kan ; ik hou van jou . . .
die het breekbaar gras verdrinkt,
of liefde is een scheermes
dat je hart tot bloedens toe verminkt,
Of liefde , dat is honger
een verlangen dat jou eenzaam achterlaat.
Maar ik zeg ,liefde is rijk boeket
en jij , jij bent het zaad!
Want waar blijft het hart,bang om te breken,
dat niet durft beginnen aan kleur en glans ?
Waar blijft de droom ,bang te verbleken,
die niet durft te reiken naar zijn kans ?
Waar blijft degene die zich nietlaat gaan ,
niet durft te stappen in een onvoorspelbaar bestaan?
Bang weg te drijven met de golven,
is hij de liefde uit de weg gegaan .
Als de nacht te donker wordt,
en je weg te zwaar,een stil gevecht
en je denkt dat liefde voor jou
vast niet meer is weggelegd
Bedenk dan dat er ergens diep ,
in jezelf ,onder al die kou,
dat zaadje ligt ,- je bent het zelf
dat zeggen kan ; ik hou van jou . . .
Reacties op dit gedicht
| Sylvia: | Vrijdag, februari 16, 2001 13:56 |
| Hoi naamgenootje! Wat heb jij veel dichttalent. Heel mooi. Dit is echt een gedicht waar je over na moet denken. Ik denk dat door middel van dit gedicht veel mensen weer hoop krijgen. Bedankt!! | |
| Benjamin: | Zaterdag, januari 20, 2001 21:19 |
| het gedicht neemt je mee als op een golf en doet menigeen samen huilen zoals de wolf om je het gevoel waarachtig herkent en dat de woorden steeds opnieuw naar je wenkt prachtig gewoon |
|
| jessy jacobs: | Zaterdag, januari 20, 2001 11:24 |
| ben je een prof of zo? |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sylvia | 
|
|
| Gecontroleerd door: schaapje | ||
| Gepubliceerd op: 18 januari 2001 | ||
| Thema's: | ||