Doorbraak
Is de natuur in al die pracht vergaan
dat ik alleen de stenen kan tellen
die mij doen scheiden van het leven
is de zwaluw al vertrokken
heeft de winterslaap al truien aan
zijn de muggen ook verdwenen
zie ik alleen de schaduw
van kale bomen in de maan
is er al sneeuw gevallen
ontwaak jongen ontwaakt
kijk weer eens naar buiten
al lijkt het weer je te breken
de eerste stap door de buitendeur
overvalt dan wel je lijf
maar weet, je staat weer buiten.
17-11-‘02/23:21
Reacties op dit gedicht
| Roxette: | Maandag, november 18, 2002 23:27 |
| heb je wel eens gezien hoe ontzettend mooi die kale bomen in de maan zijn;) Rox |
|
| Jacobs Ivan: | Maandag, november 18, 2002 09:26 |
| mooi gedicht ! | |
| waterval: | Maandag, november 18, 2002 02:47 |
| Geen enkele steen is dezelfde.....Wanneer je ze alleen maar telt dan zijn het nummertjes...Misschien beter om ze één voor één wat dichter te bekijken want ook daar zit leven in....en het is ineens een tip om naar "buiten" te gaan...... |
|
| The Wizard Of Lightning: | Maandag, november 18, 2002 00:38 |
| dan ga ik mooi wel warm gekleed hoor ;) mooi verwoord. *kwek* (ik denk om de een of ander reden aan een eend bij dit gedicht die dus weer backt in to the world moet..) Slaap lekker ! 499 vandaag ;) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 18 november 2002 | ||
| Thema's: | ||