Scheiden
In je ogen zijn de lasten ontvlucht
alsof je danst door bevrijding
zonder het besef dat jij het was
die ook de lasten heeft verzwaard
alsof de strop mijn verdienste is
mijn boosheid wil niet leven
verleden baant een weg ondragelijk
vervormt vals de waarheid krom
sterker als ooit, liefde zo bewust
is jou zorgeloos mijn grootste pijn
vraag niet of ik wil zwaaien
mijn handicap is jou vrijheid
het is niet dat ik je dat niet wens
maar dat je niet hebt kunnen praten
heeft mijn vertwijfeling gezaaid.
17-11-’02/23:45
Reacties op dit gedicht
| moonshine21: | Maandag, november 18, 2002 10:42 |
| heel herkenbaar die pijn.maar voor jou komt de zon ook wel weer en is het weer levendiger en fleurig... liefs xxkim |
|
| meiske: | Maandag, november 18, 2002 00:58 |
| Herkenbaar en het doet intens pijn, maar ooit zal de zon weer schijnen. Zachte warme stralen van nieuw geluk.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 18 november 2002 | ||
| Thema's: | ||