Het is gebeurd…

Het is dan eindelijk gebeurd,
waar iedereen toch wel om treurt.
Jij bent er nu niet meer,
en dat doet heel veel mensen zeer.

Ik, ik ben opgelucht,
want jij hebt nu voor het laatst gekucht.
Jij bent nu tenminste af van die pijn,
en dat is voor jou toch wel heel fijn.

Want met die pijn was niet meer te leven,
dus had jij maar de moed opgegeven.
Heb jij die spuit met morfine maar aangenomen,
zodat jij voor altijd verder kan dromen.

Het klinkt misschien raar maar ik ben blij,
want jij bent nu vrij.
Mensen denken nu ook van mij dat ik een ego ben,
maar zo is men.

Altijd aan hen eigen verdriet denken,
en niet naar kijken wat jou leven nog had te schenken.
En te denken dat het zo maar beter is,
nee, ze denken alleen aan hun eigen gemis.

Ondanks dat ik blij voor jou ben zal ik wel missen,
en dat is waar mensen zich ook in mij vergissen.
Denken dat ik geen reet om je geef,
en dat het mij koud laat dat jij niet meer leeft.

Maar het belangrijkste is dat jij dat weet,
en dat je onthoud dat ik je NOOIT vergeet!!