Ingesloten
De maatschappij bekruipt me
alles tegelijk
beklemmend schreew ik het uit
voor ik bezwijk
onder pure puinhoperij
omhooggeschopt door boze blikken
en langzaam, maar stil
begint edele hoop te stikken
om een leven te leiden
zonder aanstormende problemen
die medogenloos en onbezonnen
het geluk van mij ontnemen
'Zet je op me vast
denk vooral niet aan de pijn
die je zou beleven
als je mij zou zijn'
blijf van me af
laat me vrij...
Reacties op dit gedicht
| Delphinetje: | Woensdag, februari 05, 2003 13:36 |
| kvoel me er wel raar bij, er zijn veel van die momenten dat ik denk precies hoe het hier staat geschreven,.. | |
| I love Misty: | Maandag, november 18, 2002 19:34 |
| ik vraag gewoon tijd voor mezelf, kan het niet meer aan, en de maatschappij geeft me die niet... veel sterkte xxx |
|
| DrieGeetjes: | Maandag, november 18, 2002 19:34 |
| Jep! | |
