Een kind met bruine lachende ogen.
Een kind met een bos krullend bruin haar.
Een kind , geliefd door iedereen,
Een kind, verloren in haar wereld.

Een kind..met diep van binnen,
een wereld die niemand kent.
Een wereld vol wanhoop, angst
en verdriet en onbegrip.

Een onwetend kind..maar steeds wijzer wordend.
Wijzer door kinderen..die zo gemeen kunnen zijn.
Door ouderen die het kind niet begrijpen en
het in een hoek duwen..en die hoek wordt steeds kleiner.
in een wereld waar ze niet om heeft gevraagd.
 
Het vechten moe..de kritieken beu.
De tegenstand en onwil breken haar op
en maken haar machteloos.
De golven worden hoger en hoger.

Die donkere , sombere, machteloze wereld
van het verleden.
Van eenzaamheid en grote pijn
Van opgesloten zijn in wanhoop,

Stukgeslagen door verdriet.

In een cel van 6 bij 4..waar de camera s haar volgen
daar gaan gedachten makkelijk met haar op de loop.
De vernedering is groot..de eenzaamheid op een grote hoop.
Maar ze vecht..en komt boven..de verwarring is groot!

18-11-2002

The Bandit