Aan: Sanne 16 september 2002

Spoedig zullen paddenstoelen

net hun kopje boven het gevallen blad

de wereld weer kleur geven

zonder kleren zou koud

lijken de takken te kreunen

door een spelende wind

we zijn de tijd voorbij

dat dagen eeuwig duurde

zorgeloos naar morgen toe

als een wonder

ontwaakte je uit het warm spelen

beschermd als nooit meer

dadelijk mag jij de wereld

verkennen op zoek naar een stek

ergens temidden van het leven

als een paddestoel zo klein

met alle kleuren van de regenboog

zal je pronken in menig hart

om spoedig te beseffen

dat de wijsheid mooier is

zoals die kale boom in de herfst

je innerlijk gaat groeien

naar de waarheid van jezelf

en mag zijn in alles wat je bent

als een zonnetje nu

voor iedereen om je heen

uiteindelijk bewust voor jou.

19-11-‘02/17:11