Voor twee medespelers, Chiara en Slayerke
tussen leven en morsdood
smijten filosofen hun wijsheid
neer op het land van mentaal
uitgeputte stervelingen
miss Kitty: | Maandag, december 30, 2002 10:11 |
pfff... zware kost! maar wel mooi! vreemde combinatie, die jij hier zomaar effe neerpent!!! Greetz, kisses and hugs, IKKUH |
|
fantasy: | Zaterdag, november 23, 2002 13:44 |
Heel mooi geschreven. Hoop dat een ieder het gevoel ervaren zal, als hij/zij zich minder voelt. Liefs, yasmine |
|
herfstkind: | Woensdag, november 20, 2002 17:42 |
Prachtig heej... ben tevreden met mijn kleine hersens en alles wat in en om me leeft, kijk toch op tegen de grote filosoof die dit prachtige stukje poezie laat stralen... niet veel mensen hebben deze gave.. liefs Evi |
|
Iejoor: | Dinsdag, november 19, 2002 20:03 |
Ela Armando, Heerlijk gedicht...al zit wat erachter schuilt mij minder prettig. Zoveel realiteit, zoveel confrontatie... 'Niets is als de eenzaamheid, met duizend mensen als fysieke klonen om je heen.' ;-) Heel veel liefs, Chiara. |
|
DrieGeetjes: | Dinsdag, november 19, 2002 19:50 |
Armando... ;o)x | |
DrieGeetjes: | Dinsdag, november 19, 2002 19:49 |
Appie Eensteen, Armando??? *VETTE knipoog!* Prachtige woordkeuzes heb je altijd, Armano. Daar geniet ik van met mijn grote én kleine hersenen. *smile!* Jo. ;o)x |
|
Auteur: Armand Manoochehry | ||
Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
Gepubliceerd op: 19 november 2002 | ||
Thema's: |