Verlegen
Ik wou vluchten
Van de vele dingen die ze me wilden wijsmaken
Ik kon hen niet luchten
Bang dat ze me maakten….
Ik was gevlucht
Maar veel beter werd het er niet op
Zachtjes laat ik een zucht
Jullie hadden me niet aanvaard…
Verlegenheid, die zij me hadden aangeleerd
Hield jullie tegen me echt te kennen
Ik had me niet verweerd
Misschien de grootste fout van mijn leven
Ik droeg mijn masker overal en nergens
Binnenin huilde ik en schreeuwde
Ik voelde me koud vanbinnen
Alsof het altijd sneeuwde
Ik wou dat jullie mij toen kenden
Ik wou dat ik jullie die kans had gegeven
Ik wou me niet afwenden
Ik wou dat ik toen leefde
Reacties op dit gedicht
| Angel_14: | Zaterdag, december 28, 2002 12:03 |
| begrijp je helemaal, eb juist een beetje etzelfde. probeer ewoon vol te houden. dada Anneleen |
|
| hadassah: | Vrijdag, december 27, 2002 17:41 |
| de tranen schieten me bij dit gedicht in de ogen, wat kunnen mensen toch abnormaal wreet zijn, en waarom, want ze de macht willen hebben, sterkte! |
|
| moonshine21: | Zondag, november 24, 2002 11:31 |
| een erg ontroerend gedicht maar het hoeft niet te laat te zijn.. als je het uitlegt en je hart blootgeeft kan het nog... iniedergeval een echt practige gedicht liefs kim |
|
| sleepless: | Vrijdag, november 22, 2002 14:36 |
| Leg de schuld niet bij jezelf, zeker niet doen! Niemand vraagt er trouwens om gepest te worden. Maar het laat z'n sporen na, weet ik wel. Groetjes en sterkte. |
|
| Nightelf: | Woensdag, november 20, 2002 18:49 |
| de mensen die je dit aandoen lijken groot of voelen zich groot maar uiteindelijk zijn het de kleinste mensen uit met het kleinste hart,ze zullen wel op een dag ontdekken wie de chte jij is. REMEMBER you allways got friends. Nightelf | |
| Zasan: | Woensdag, november 20, 2002 18:08 |
| Kom op karin. Je kan het wel. Erg ontroerend. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: karin jansen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2002 | ||
| Thema's: | ||