Ze verdwijnt
ze verkiest harde woorden met
ongerepte rotsen die knarsen onder haar dikke gletsjer van
ijsblauw in kloven uiteen breekende wanden
waarvan haar klare klanken rinkelen
doorheen mijn ziel met
hoge tonen door kille stalagmieten
in resonantie gepingel en
kippevel langs m'n rug
waarna ze nog even staart
en wat later verdwijnt in indigo kleuren
^__^
Reacties op dit gedicht
| Laurens Windig: | Donderdag, november 21, 2002 22:42 |
| Een groot juweel deze, mijn topper van de dag! | |
| charly: | Donderdag, november 21, 2002 19:39 |
| 'Ijsblauw', daar moet je koude rillingen van krijgen. Mooie. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Joris Daelemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 21 november 2002 | ||
| Thema's: | ||