De dingen die door mijn hoofd spoken
Zijn niet meer dan schimmen
Flarden waar ik niet wijs uit wordt
Verloren onuitgesproken woorden
Steeds weer dezelfde vragen
En ook steeds dezelfde antwoorden
Antwoorden waar ik niets aan heb
Antwoorden die anders zijn
Ik zie haar nog steeds staan
Bij de bushalte naast mijn zijde
En die daarna kwam ook…
Maar wat heb ik eraan?
Ik moet niet in het verleden leven
In het heden en de toekomst
Daar behoor ik vrienden te hebben
En eigenlijk zelfs een vriendin
Maar het is mij dus niet gegund
Een leven te hebben
Zoals normale mensen dat hebben
Maar ja, ik dus niet