Mijn roep is helder
Mijn roep is niet vanuit het duister
de grond van je kamer trilt niet
als ik er doorheen wandel
het is een tocht van ontdekken
vlucht niet weg over het pad
waarin valkuilen kunnen zijn
terwijl ik mijn hand aanreik
om alleen je weg te verlichten
onderneem innerlijk je stappen
al zien ogen de weg zo verraderlijk
want waarheid ontneemt je angst
als een bij in haar liefdesdans
zweef boven je lijf en overzie
je vingers bewegen op jou roep
liefde neemt je op in warmte
als het hart je liefde krijgt.
21-11-‘02/23:02
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 22 november 2002 | ||
| Thema's: | ||