Ramp Volendam
Ik kan het nog steeds niet geloven
Het is allemaal zo vaag
Wat is echt, wat is een droom?
Wat voor dag is het vandaag?
Als dit geen droom is
Als ik straks niet wakker wordt
Dan bestaan er dwergen en draken
En wonen er ferries in een fort
Want zo'n verhaal
Dat hoort niet in een echte wereld thuis
Dat hoort in een goede film, een thriller ofzo
of in een spookhuis
Wanneer houdt het nou eens op
Hoe lang moet dit nog doorgaan
Ik deze onzekerheid leven
Ik kan het niet lang meer aan
Het heeft geen om op te staan
zolang ik nog zoveel vrienden mis
Dat kan pas als ik weet dat het met iedereen goed komt
Pas als iedereen weer uit het ziekenhuis is
Het is nu lang nog niet te verwerken
Het is nog niet afgelopen, das wat er aan schort
Want als je alles weer een beetje op orde hebt
Is er weer een dode en is alles zo weer ingestort
Eén keer kan ik opstaan
Bij een tweede keer breng ik het net nog op
Misschien ook nog wel drie of vier keer
Maar meer, dat wordt de strop
We wachten en hopen maar
Meer kunnen we niet doen
Maar één ding is zeker
Het wordt nooit meer als toen...
Het is allemaal zo vaag
Wat is echt, wat is een droom?
Wat voor dag is het vandaag?
Als dit geen droom is
Als ik straks niet wakker wordt
Dan bestaan er dwergen en draken
En wonen er ferries in een fort
Want zo'n verhaal
Dat hoort niet in een echte wereld thuis
Dat hoort in een goede film, een thriller ofzo
of in een spookhuis
Wanneer houdt het nou eens op
Hoe lang moet dit nog doorgaan
Ik deze onzekerheid leven
Ik kan het niet lang meer aan
Het heeft geen om op te staan
zolang ik nog zoveel vrienden mis
Dat kan pas als ik weet dat het met iedereen goed komt
Pas als iedereen weer uit het ziekenhuis is
Het is nu lang nog niet te verwerken
Het is nog niet afgelopen, das wat er aan schort
Want als je alles weer een beetje op orde hebt
Is er weer een dode en is alles zo weer ingestort
Eén keer kan ik opstaan
Bij een tweede keer breng ik het net nog op
Misschien ook nog wel drie of vier keer
Maar meer, dat wordt de strop
We wachten en hopen maar
Meer kunnen we niet doen
Maar één ding is zeker
Het wordt nooit meer als toen...
Reacties op dit gedicht
| valentine: | Vrijdag, oktober 26, 2001 20:14 |
| dit is een prachtich gedichtje doe zo voort | |
| poema: | Vrijdag, januari 19, 2001 23:09 |
| Ik kan hier niet veel voor je doen,tenzij je vragen,nooit,maar dan ook nooit of te nimmer jouw strijd op te geven. Kon ik maar heel even, jou weer op wolkjes laten zweven. Aanvaard je mijn medeleven? Vroeg of laat weet jij met jezelf beslist weer raad! Een welgemeende knuffel,lieve niet te troosten meid. poema |
|
| roosje: | Vrijdag, januari 19, 2001 23:07 |
| doet pijn het alleen maar te lezen | |
| car: | Vrijdag, januari 19, 2001 15:42 |
| lieve rosanne, ik weet je leeftijd niet. maar je woorden *het word nooit meer als toen* raken me zeer diep.. mijn zoon die een klasgenootje (slechts 1) verloor in een ongeluk schreef hetzelfde op zijn rouwkaartje naar de ouders. school zal nooit meer hetzelfde zijn en dan bij jullie.zovelen.... nee..het zal nooit meer hetzelfde zijn maar wees verzekerd van de steun van zovelen... nu denk je misschien....ach steun...ja steun!, even je hart luchten bij iem |
|
| Hilde: | Vrijdag, januari 19, 2001 15:26 |
| Inderdaad, het wordt nooit meer als toen... vreselijk is het. Gelukkig hebben de getroffene heel veel vrienden (goeie, waaronder jij) waar ze zich aan vast kunnen houden. Help ze maar! Sterkte! |
|
| Margreet: | Vrijdag, januari 19, 2001 12:01 |
| shit...nee het word zeker nooit meer zoals toen,,maar het komt goed roos...volendam is sterker dan de ramp... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Rosanne | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2001 | ||
| Thema's: | ||