Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Zij
ik wilde haar zo graag vrolijk maken
maar nu is het te laat
ik wilde met haar ik een hechte band raken
nooit gedacht dat het nu al niet meer gaat
ik wilde haar vriendin zijn
zodat ze haar ei bij mij kon proppen
maar mijn moed was veel te klein
nooit gedacht dat ze er mee zou stoppen
heb nooit haar hele diepe pijn gezien
ze hielt haar masker er altijd voor
de pesterijen zijn de rede misschien
maar niemand had dat ooit door
eindelijk gaf ik best veel om haar
heb ook veel medelijden met haar gehad
ik ken haar nu langer als een jaar
nooit één moment dat ze alles vergat
ik heb haar nu verloren
het is nu te laat
iemand moet nu mijn tranen smoren
voordat het nooit meer over gaat...
21 november 2002
Reacties op dit gedicht
davelonne vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
davelonne
Gecontroleerd door:
Firebolt
Gepubliceerd op:
22 november 2002
Thema's:
[Zelfmoord]
[Verlies]
[Leven]