Uit een ooghoek .....
langzaam parelend vloeit uit
een ooghoek een traan
stil in de hoek gekropen
van de bank
even in het
verleden terug
alles overpeinzend
de tijd gaat vlug
de jonge jaren
van het kind zijn
geen troostend woord
een aai over je bol
je schiet vol
dan een lach om je mond
ogen schitteren
en je geniet
dan weer bij de tijd
je kleinkind geeft je
even te denken
aan die oude tijd
de gedachten zijn even
maar dat kleine mensje
laat ze af en toe
weer leven
rinze
Reacties op dit gedicht
| arie: | Zaterdag, november 23, 2002 17:06 |
| Mag ik,,,, jou een knuffel geven? want dat verdien je echt! Liefs, Arie |
|
| margot: | Zaterdag, november 23, 2002 13:17 |
| begrijpend,héél mooi liefs,margot |
|
| Roxette: | Zaterdag, november 23, 2002 00:56 |
| dit raakt...... maar je hebt geen voorbeeld nodig om zelf liefde te kunnen geven..... |
|
| waterval: | Zaterdag, november 23, 2002 00:50 |
| het is nu de nieuwe opa die over de bol moet aaien,.....het kleine kind zal het zich later herinneren.... | |
| michris: | Zaterdag, november 23, 2002 00:28 |
| hoe de optelsom van verleden en heden, leven heet... liefs, michris |
|
Over dit gedicht
| Auteur: rinze | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 november 2002 | ||
| Thema's: | ||