God's huis?

In uw grote kille huis,
schuilde ik onlangs even,
voor de boze buitenwereld,
op zoek naar inwendige rust.
Ik heb uw zoon ontmoet,
keek hem in trieste ogen,
vastgeklonken, bebloed,
gehuld in een lendedoek.
Sprak geduldig mijn verdriet,
zilte tranen op een tegelvloer,
maar een rust die mij overviel,
in stil verlangen naar meer.
Mijn ziel werd verwarmt,
rusteloos hart neder in kalmte,
stil verliet ik uw koude huis,
die zoveel warmte had...

Geschreven door

Jeffry

Reacties op dit gedicht

Jeffry vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Hans Winter:	Maandag, november 25, 2002 23:24
wees een teken van een hele taal, van warmte een moment dat zomaar dwaalt langs vele levensverhalen. groetje, hans

Over dit gedicht

Auteur: Jeffry
Gecontroleerd door: Firebolt
Gepubliceerd op: 24 november 2002
Thema's: [Geloof]