Soms , als de wereld heel even niet kijkt
en wanneer de sterren aan de donkere hemel prijkt
bekijk ik mezelf diep vanbinnen
en schreeuwt mijn ziel : je kan niet winnen!
weet niet meer wat te voelen
en zou liever alles laten bekoelen.
Mijn strijd is vooral tegen mezelf
de last mijn laatste telg.
Waar ben ik toch mee bezig?
de tijd, liefde en gebeurtenissen te hevig.
Ik voel het , de dreun komt
en maakt die cirkel helemaal rond.
Hoe gaat mijn leven verder gaan
want diep in mijn hart voel ik ze , die ijstraan.
Ze bevriest mijn hele ik
en voor hetgeen er komen gaat is er schrik.
Die roes waaruit ik nu niet kan ontsnappen
ik struikel, val en neem elke tree der trappen.
Want momenteel is het mij allemaal teveel
en blijft niets nog heel.
Ik wens het snel achter de rug
of laat me vallen vanop een brug.