Radeloos
Ik voel de warmte binnen vloeien
Voel 't geluk en het plezier
Ik zie de muren rond me groeien
Sta in het donker eenzaam hier
Ik voel de kou, stroomt langs mijn benen
Hoor het sissen heel onguur
Ik sta daar hopeloos te wenen
Zo standvast staat daar die muur
Ik ga rennen voor mijn leven
Voor mijn vrienden en voor mij
Vrezend dat ik ze nooit zal vinden
Komen er steeds meer muren bij
Ik zie de muren hoger groeien
Ik zie mijn kleren verscheurd en vuil
Ik voel de onrust in me broeien
Ik voel de tranen die ik huil
Ik ben een uitweg aan het zoeken
Ik weet niet waar en weet niet hoe
Er zijn geen spleten en geen hoeken
Ik ben radeloos, maar ik geef niet toe!
Reacties op dit gedicht
| Worteltje: | Vrijdag, november 29, 2002 10:57 |
| geen muur is te hoog.. om bij jou te komen.. heel mooi... maar wel zieligg.. maar natuurlijk geef je niet toe en die deur zul jij wel openen.. take care Worteltje |
|
| Chichi: | Maandag, november 25, 2002 17:15 |
| Ik moet de deur zelf openen, maar met toegeven bedoel ik toegeven aan de muren, dat ze me zullen opsluiten... | |
| Iejoor: | Maandag, november 25, 2002 14:09 |
| Misschien moet je wel toegeven, dan liggen er meer wegen voor je open, en zal iemand een deur voor je kunnen openen... Toegeven is oke, als je maar nooit op zal geven..... LIefs en sterkte, Chiara. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Chichi | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 25 november 2002 | ||
| Thema's: | ||