vermijdende geuren
in het hiernamaals geroken spijt,
loerde met boze ogen naar de zwarte vogels
dansend aan het wateroppervlak
gevangen flarden van mist
en nevel met ondoordringbaar genot
lokten de goede zielen naar de bodem
van de diepe onrust
het witte gewaad
werd purper in de ochtendschijn
volle glorie van geluk
en de wereld leefde weer
met verbannen ogen aanschouwden wij.....
DrieGeetjes: | Maandag, november 25, 2002 22:04 |
[.... De inzender stelt prijs op opbouwende kritiek ....] En dat geeft hij aan jou, Soesa. Ik had mijn ogen uit de ban gehaald tijdens dit gedicht en genoten, voordat ik ze weer in de ban deed... *knipoog!* Jo. ;o)x |
|
Auteur: aseos | ||
Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
Gepubliceerd op: 25 november 2002 | ||
Thema's: |