Zoveel mensen die maar wat over me kletsen,
niet beseffend dat ze me zo kwetsen.
Vogel gevangen in een kooitje van moraal,
bijt z'n snavel stuk op de tralies van roestvrij staal.
Schelpenzand doet me denken aan het strand,
waar ik alle schepen achter mij verbrand.
Waterval van emoties vullen m'n hoofd,
maar geluk is een ongrijpbare dimensie
waar ik allang niet meer in geloof.
Ik moet verder leren,
werken en presteren.
Soms anderen bezeren,
alles om de baas te imponeren.
Evenwichtig als de natuur in een perfecte balans,
terwijl ik in een stervend regenwoud dans.
Soms hoor ik de buldozers dichterbij komen,
maar dan verschuil ik me haastig in mijn dromen
die nooit uit zullen komen.
Maar dan kan ik tenminste met mezelf kletsen,
is er niemand op aarde die mij kan kwetsen.
stefanie d.: | Zaterdag, maart 01, 2003 09:36 |
heel mooi geschreve | |
* nijntje *: | Zaterdag, november 30, 2002 11:15 |
Echt een ontroerend gedichtje, jan... maar je moet in geluk blijven geloven... alleen zo ga je het weer vinden... ben er voor je, maar dat weet je he... * lieve groetjes * en een dikke knuffel * van nijntje * |
|
Ana (stacia): | Dinsdag, november 26, 2002 17:37 |
Heel begrijpelijk geschreven, al vind ik het einde nogal zwartgallig. Misschien de kwetsers laten weten dat je niet gediend met hun woorden. Of misschien jezelf meer openen naar de buitenwereld zodat ze gaan inzien dat ze meer rekening moeten houden met jou. Hoe weten ze anders dat de stoere Jan die voor hen staat eigenlijk even gevoelig is als een ander? Knuffel ana |
|
Esther Millenaar: | Dinsdag, november 26, 2002 07:46 |
Mooi Gedicht, maar ik hoop dat je toch ooit het geluk zal vinden!!! Sterkte groetjes en kussies Essie |
|
free: | Maandag, november 25, 2002 21:44 |
diep,eerlijk en heel mooi jan....;)voel met je mee,begrijp wat je bedoelt liefs free |
|
sheren: | Maandag, november 25, 2002 19:05 |
Mooi! liefs sheren | |
Auteur: xxx janneman xxx | ||
Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
Gepubliceerd op: 25 november 2002 | ||
Thema's: |