Scheurkalender
De pijn van het verlangen
dooft langzaam in de wandelgangen
als er wordt gesproken
zonder onzin en met een zuiver geweten
over wie je eigenlijk bent...
Je blijkt zo lelijk
en zo zielloos en zeker niet puur,
niet iemand waar ik voor vechten kan.
Ik plak je nog liever
achter een dikke laag betonnen behang,
naast je scheurkalender aan de muur...
Op die scheurkalender
staan verlichte ware woorden
welke jij nooit begreep.
Ik kijk er nog eens goed naar
en zie ze hangt net als jij,
in het leven staat behoorlijk scheef,
op een blanco achtergrond...
Ik vraag me af
ach het zijn zoveel manieren,
waarop ik je leventje zuur kan maken,
maar dan ga ik je weer haten,
en dat doe ik nu niet meer,
want ik word sterker elke dag weer
zonder jouw zielloos gezeur...
Ik veracht je liever,
schenk je zwavelzuur
en bied je fosfor aan.
Ach,
weet je wat
vlieg toch naar de maan
op je bezemsteel van zelfhaat...