Van wit naar rood.
Van wit naar rood
Ik hou hem vast,
hij is bot,
behalve het puntje,
dat is vlijm scherp.
Ik hou hem vast,
zet hem op mijn pols,
en trek een streep.
Weer niet diep genoeg,
durf ik niet ofzo,
slappeling.
Eerst is de streep wit,
dan wordt hij roze,
totdat hij rood is.
Wat overblijft,
is een diepe kras.
Maar niet diep genoeg.
Misschien de volgende kras.
Ik hou hem vast,
hij is bot,
behalve het puntje,
dat is vlijm scherp.
Ik hou hem vast,
zet hem op mijn pols,
en trek een streep.
Weer niet diep genoeg,
durf ik niet ofzo,
slappeling.
Eerst is de streep wit,
dan wordt hij roze,
totdat hij rood is.
Wat overblijft,
is een diepe kras.
Maar niet diep genoeg.
Misschien de volgende kras.
Reacties op dit gedicht
| gaia: | Dinsdag, mei 24, 2005 09:47 |
| ik heb hetzelfde probleem bij mij is dat ook altijd zo en dat is niet leuk... maar ik ben min of meer gestopt nou jij nog :) het is moeilijk maar iedereen kan het als ik het kan kan iedereen het laten we het zo zeggen!!! veel serkte!! (K)(K)(K) lizzy |
|
| Øññºzèlè_†®îèñ: | Zaterdag, december 14, 2002 10:33 |
| Whauw, leuk je gevoelez verwoord.. Liefs, Trien.. |
|
| winnietje: | Vrijdag, december 06, 2002 15:37 |
| haai singing-angel, Ik herken wat je hier op een mooie manier beschrijft, maar geef niet op. Zorg dat je net genoeg kracht houdt om te vechten, al is de weg nog zo lang, jij komt er wel, echt waar! Vertrouw in jezelf! En als je wilt mailen, mijn postvakje is open hoor! Liefs Winnie |
|
| butterfly: | Woensdag, november 27, 2002 09:47 |
| haaj singing-angel WAT een PRACHTGEDICHT ik herken mezelf erin, ik heb al 100 x op mn kamer gezeten met de gedachte nu definitief een eind eraan te maken, maar het lukte nooit. Ik had niet genoeg doorzettingsvermogen en vond mezelf een idioot dat ik het niet kon. Nu, een tijdje later, kijk ik terug en zie dat het laatste kleine beetje wil om te leven me tegenhield. En daar ben ik erg blij om. ook als is je levensvuur gedoofd, de as gloeit na. Zolang er nog iets gloeit, kun je jezel |
|
| Brendaatje: | Dinsdag, november 26, 2002 18:45 |
| Heel mooi geschreven. Heel intens, mijn beste vriendin heeft hetzelfde meegemaakt en nu ik dit lees, voel ik me weer machteloos om te begrijpen wat die mensen denken, wat er in hun omgaat, dat moet erg moeilijk zijn. Blijf moed en hoop hebben! | |
| zielezusje: | Dinsdag, november 26, 2002 18:36 |
| een singing-angel hoort te zingen!!!! toepasselijk, om dit gedicht onder de categorie vriendschap te zetten. Kom; raak eens bevriend met jezelf........ en realiseer je dat je nooit je vriend die pijn kan doen..... Je bent immers altijd nog de beste vriend van jezelf! sterkte! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pioen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 november 2002 | ||
| Thema's: | ||