een eenzame auto
rijdt vluchtig voorbij
met snel erna de rust weer

waar hij was
zoveele jaren geleden
met in de verte
hoeven op kassei

wegebbend knikkebollen
met zichtbaar in waterdamp
een verstoorde adem
en de geur van marginaliteit
wansmakelijk

kijken zijn dronken ogen naar mijn schim
met die ene vraag die ze nog net uitstralen
haast uit gewoonte van de dag
smeekbede om geld
maar bovenal erkenning
een knipoog

en achteloos achtergelaten
op de rand van de bank
een half uitgedronken
blikje met rietje
geniet je van de fonkeling
in zijn ogen
bij die vondst

gonst doorheen zijn hoofd
een overwinningsgevoel want
de start van de dag
doet dingen daveren
doorheen zijn stramme spier
die door de kille nacht
van blauw voorzien
de zomer verwacht

 

^__^