Klein
Ineengedoken op de trap
voel elke ader in mijn lichaam
kloppen, slaan of trillen.
Kruip als bange prooi
in eenzaam hoekje
kan geen kant meer uit
En grote mensen huilen niet
betraand gezicht tussen knikkende knieën
wou dat ik klein had kunnen blijven.
voel elke ader in mijn lichaam
kloppen, slaan of trillen.
Kruip als bange prooi
in eenzaam hoekje
kan geen kant meer uit
En grote mensen huilen niet
betraand gezicht tussen knikkende knieën
wou dat ik klein had kunnen blijven.
Reacties op dit gedicht
| jukebox45: | Zaterdag, maart 06, 2004 17:58 |
| zo mooi neergeschreven! | |
| waterval: | Woensdag, november 27, 2002 02:28 |
| er is geen wet die zegt dat je niet mag huilen.....laat je tranen maar gaan.....het lucht op.... | |
| pramodah: | Woensdag, november 27, 2002 01:24 |
| als grote mensen maar meer moesten huilen , de wreld zou er beter uitzien liefs pramodah |
|
| Sjacco: | Woensdag, november 27, 2002 00:57 |
| Ik zat gister ook op de trap...28 jaar, is dat groot? ....liefs..... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Petite Anette | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 november 2002 | ||
| Thema's: | ||