Wat de hemel deed beloven
wat de hemel deed beloven
was op aarde niet gegroeid
was alleen maar te geloven
waar mijn hart eens had gebloeid
wat de hemel deed beloven
was zo vaak kapot gegaan
waar het vuur zich toen liet doven
in de stilte van mijn waan
en toen kwam jij
zachtjes gleed je door mijn oog naar binnen
vond mijn ziel
mijn hart
mijn geest
begon vertrouwen terug te winnen
vond waar alles was geweest
de hemel deed haar poorten open
gaf een pad voor jou en mij
liet ons samen
onze liefde lopen
nooit alleen
alleen maar wij
was op aarde niet gegroeid
was alleen maar te geloven
waar mijn hart eens had gebloeid
wat de hemel deed beloven
was zo vaak kapot gegaan
waar het vuur zich toen liet doven
in de stilte van mijn waan
en toen kwam jij
zachtjes gleed je door mijn oog naar binnen
vond mijn ziel
mijn hart
mijn geest
begon vertrouwen terug te winnen
vond waar alles was geweest
de hemel deed haar poorten open
gaf een pad voor jou en mij
liet ons samen
onze liefde lopen
nooit alleen
alleen maar wij
Reacties op dit gedicht
| Elfje: | Woensdag, november 27, 2002 13:30 |
| O...stilte Wat een prachtige zin: "En toen kwam jij"... Het is alsof je je adem inhoudt. Dit is echt schitterend, in een woord!! Elfje |
|
| Lobbes: | Woensdag, november 27, 2002 08:52 |
| super! | |
| waterval: | Woensdag, november 27, 2002 02:31 |
| Héééééééééél mooi...... | |
| Jeffry: | Woensdag, november 27, 2002 01:12 |
| De mooiste liefdesverklaring... ;-) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 november 2002 | ||
| Thema's: | ||