Nooit meer
Nooit meer zal de zon zó opkomen
teder en zacht
deken van de septemberdag
teken van de onuitspreekbare
hoop in cirkels die kruisden
op het punt van de liefde
scherp en snel
waar tijd voor nodig was
iemand pakte het been
smeet zich uit het plaatje
ik was bij gisteren,
maar de zon al bij morgen
Reacties op dit gedicht
| Iejoor: | Woensdag, november 27, 2002 16:25 |
| zucht...mooi... Iets vooruit rennen, en haal de zon maar lkkr in! liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vis | 
|
|
| Gecontroleerd door: caroline | ||
| Gepubliceerd op: 27 november 2002 | ||
| Thema's: | ||