Quantum oergedruis
siddert nog tussen de tenen
van de tijd en in de oksels
van melkwegstelsels

Weerkaatste materie
gestolde energie druppels
dartelen tussen de rimpels
van hun waarschijlijkheid.

Het niets van Nietzsche
lost op in quark gelei
maar pas op voor wormgaten
in de snaren van de nietigheid

Werkelijkheid is pure wiskunde
geworden zonder bewijsbare
punten met zwier en vrolijkheid
als muziek van Bach

Pas op en schuw antieke logica
en vergeet Philos en Sophia
Als een mol of meteoriet ?
totdat iemand het ziet

Maar die verdomde zwaartekracht !
Of is de tijd toch gefragmenteerd
door het krom zijn van de ruimte ?
Eindigt eeuwig zoeken in het graf ?

van materie die er geen is.


Bertje van het Boeveriebos