Zachtjes tikt de klok de seconden weg,
zoals gewoonlijk zonder enige uitleg.
Seconden worden minuten, minuten
worden uren,
het lijkt wel een eeuwigheid te duren.
De nachtlijke uren verdwijnen één voor één,
daar is echt geen weg omheen.
De maan schijnt helder in de donkere nacht,
en ik zet wat muziek op,
heel zacht.
Laat de gedachten in mijn hoofd weer vrij
rond dwalen,
het blijft allemaal gewoon rond malen.
Ik weet wie ik ben, hoe ik ben, en wat ik ben,
en ik beschrijf het dikwijls op papier en
met mijn pen.
Maar zien al die anderen het wel,
ben ik iemand,
ben ik iets,
of ben ik
gewoon
niets!
Auteur: knufbeertje01 | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 28 november 2002 | ||
Thema's: |