Nu zit ik dan, hier alleen,
maar ik ga daar niet meer heen.
Wat moet ik nou,
ik gaf zoveel om jou.
Maar 't is niet wederzijds,
tussen ons is alleen haat en nijd.
Ik dacht dat je om me gaf,
het klinkt raar en maf.
Maar toch dacht ik dat,
het was een gevoel wat ik had.
Maar nu toch achteraf,
weet ik dat je, geen moer om me gaf.
Het was allemaal niet zoals ik wou,
maar toch kan ik niet zonder jou.
Ik zit hier en voel een pijn,
het pijn van alleen zijn.
Ik besef nu... het ligt niet aan jou,
ik kan wel zonder jou.
Maar ik heb gewoon iemand nodig,
dus ben jij nu overbodig.
Want ik kan beter krijgen,
die niet steeds in me nek zit hijgen.
Die me vertrouwt in wat ik zeg,
want heb je niet door daarom ben ik weg.
Ik kan niet met die verwijten,
want dat zijn ze en geen feiten.
Zoals jij altijd zei,
ik kan er nog steeds niet bij.
Dat het zo is gelopen,
maar ik hoef niet meer te hopen,
te hopen op dat t toch nog goed gaat.
Ik denk dat ik 't hier maar bij laat,
Het is einde verhaal tussen ons!!