Blijven vechten tegen gedachten,
gedachten die niet weggaan.
Maar wat als je het gevecht toch wint?
De herinnering zal altijd blijven bestaan.
Je kan de herinnering niet kwijtraken,
dus gewoon zomaar even vergeten.
Als dat wel zou kunnen,
zou ik de manier wel willen weten.
Ik zou dan alleen alle leuke herinneringen,
voor altijd in mn gedachten houden.
En door al het andere te kunnen vergeten,
een 'nieuw leven' willen opbouwen.
Ik denk dat ik niet de enige zal zijn,
die zoiets graag wil,
Als ik het aan de mensen om me heen zou vragen,
word het vast akelig stil!!.
'Wie zwijgt, stemt toe',
dat spreekwoord gaat toch zo?
Achja ik weet ook erover praten is moeilijk,
en de woorden krijg je echt niet zomaar kado.
Dat weinig het zullen zeggen,
is iets wat ik ze niet verwijt,
Je moet niet praten als je dat niet wil,
want dan krijg je vast en zeker spijt
Maar je krijgt de woorden dus niet zomaar,
zoals ik net al heb geschreven,
De tijd blijft ook niet stil staan,
en je moet gewoon verder gaan met je leven..
Misschien dat iemand daardoor ook liever niks zegt,
maar ook als je blijft praten,
Ga je weer over die dingen nadenken,
en zo kan je ze nooit in je 'verleden' achterlaten.
Maar als je het er ff op houdt,
dat we de gedachten wel kunnen vergeten,
Maar de herinnering niet,
dan zal je iets dus voor altijd weten
Dan kan je je gaan afvragen,
als we nu eens alles van te voren wisten,
Of de keuze's dan makkelijker zouden zijn,
omdat jeje gewoon niet kan vergissen?
Je weet wat er zou gaan gebeuren
daardoor kon je veel dingen gaan vermijden,
Je weet dan toch wat je niet moet doen,
en zou je door verschillende dingen niet meer gaan 'lijden'
Heb ik nu gelijk of niet,
je weet dan toch wat je juist wel,
En wat je niet moet doen,
of is dit nu raar dit ik dit zo vertel?
Misschien is het wel niet goed,
Als we alles van te voren zouden weten,
Want ook weet je alsnog allerlei vervelende dingen,
en die wil je toch juist het liefst vergeten?