Niemand leest wat ik schrijf of
Niemand leest wat ik schrijf
met de letters op mijn tong.
Ik spuw zinnen op het blad
en kots alle woorden uit.
Ik sleur mijn ziel naar buiten
en kijk angstvallig naar wat rest:
een bleek klein lijf, nog wat letters in mijn mond
en een hoop verwarde woorden.
(De vraagtekens zijn ergens in mijn maag bijven steken)
Is dit waar je me mee achterlaat
Heb ik dit van jou te goed
Ik kijk naar mijn borst, de mijne niet meer nu,
en zie
ter hoogte van het hart
een grote knoop.
Zo zou ik minder vlug vergeten dat ik van je hou.
Zei je.
Reacties op dit gedicht
| Jeffry: | Maandag, december 02, 2002 10:58 |
| Een bleek klein lijf, letters onversneden, vraagtekens verholen, in een verstikkende brei, achter in mijn keel... Diepzinig en mooi gedicht, de kreet naar begrip in duidelijk onbegrip! ;-) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kimvsw | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 02 december 2002 | ||
| Thema's: | ||