Bloemenwater
Bloemenwater
Bij het kaarslicht schijnt
jouw gezicht op de muur
een eigen leven te leiden.
Een vaas op de tafel,
rozen in water
bloeien langzaam op.
De geur van jouw lichaam
vermengt met de bloemen,
een prachtig parfum.
Dan kijk je me aan,
begint zacht te praten,
een moeilijk gesprek.
Ik wil het niet horen,
jij blijft het herhalen,
het dringt tot me door,
We moeten nu verder,
maar ieder voor zich,
elkaar laten gaan.
Een vaas op de tafel,
een bloem in het water
droogt langzaam uit.
In de vaas, gevuld
met het vocht van mijn ogen
gaan de rozen toch nog dood.
Bij het kaarslicht schijnt
jouw gezicht op de muur
een eigen leven te leiden.
Een vaas op de tafel,
rozen in water
bloeien langzaam op.
De geur van jouw lichaam
vermengt met de bloemen,
een prachtig parfum.
Dan kijk je me aan,
begint zacht te praten,
een moeilijk gesprek.
Ik wil het niet horen,
jij blijft het herhalen,
het dringt tot me door,
We moeten nu verder,
maar ieder voor zich,
elkaar laten gaan.
Een vaas op de tafel,
een bloem in het water
droogt langzaam uit.
In de vaas, gevuld
met het vocht van mijn ogen
gaan de rozen toch nog dood.
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Woensdag, december 11, 2002 13:53 |
| mOOOOOOi.... | |
| Albrecht Paul: | Vrijdag, december 06, 2002 09:36 |
| 'in het water / droogt uit is een innerlijke tegenspraak. Zeker omdat je in het laatste couplet die vaas nog eens bijvult met tranen. Het voorlaatste couplet, waar je weer stilstaat bij die vaas met bloemen is mooi, het toont de eenzaamheid. 'Uitdrogen' zou daar weg mogen. Bedenk dat je het daar over 'een bloem' hebt en elders steeds over rozen (méér bloemen, dus). Meer impact krijg je door 'toch nog' weg te laten op de laatste regel. Mijn complimenten! |
|
| margot: | Maandag, december 02, 2002 19:03 |
| droeflottig maar een héle mooie liefs,margot |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Theo Viset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 02 december 2002 | ||
| Thema's: | ||