slaven van de nacht
slaven van de nacht
slaven van de nacht
rennen rusteloos door het bos
geen woord houd hen tegen
om te doen wat ze moeten
hun lot, zonder leven
is het doden van de geest
de bloem van de liefde
verwelkt, voor hun ogen
het leven wordt stukje
voor stukje afgebroken
brokkelt af
om nooit meer
op te worden gebouwt
Reacties op dit gedicht
| karin jansen: | Dinsdag, december 03, 2002 18:27 |
| dat weet je niet he ... het kan nog altijd, als men maar niet opgeeft! heel erg mooi, echt waar! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Friedel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 03 december 2002 | ||
| Thema's: | ||