Jij bent zo dichtbij maar toch zo ver weg.
Je wil niet meer luisteren als ik iets tegen je zeg.
Mijn woorden dringen niet meer tot je door.
Als ik iets zeg gaat het zo in en uit je oor.
Je doet toch alleen maar wat jezelf wil.
Het heeft ook geen zin meer om te praten,ik hou me wel stil.
Mijn woorden hebben voor jou geen betekenis meer.
Waarom toch, het doet zo zeer.
Kijk me aan en zeg iets tegen mij.
Ik wil het weten is het dan cht voorbij.
Zeg alsjeblieft iets.
Was het dan helemaal niets.
Zo gevoelloos als je nu bent.
Zo heb ik je nog nooit gekent.
Jij doet zo afstandelijk en zo cool.
Interreseerd het je dan echt niets hoe ik me voel.
Ach, ga maar weg en doe de deur opslot.
Het zal me veel pijn doen maar ik blijf niet lang kapot.
Misschien zullen mijn tranen wel gaan stromen.
Maar ook daar zal een eind aan komen.
Dus zeg nu maar niets meer.
Jouwn woorden doen zo ontiegelijk ZEER.