De koude omringt mij,
als heer en meester van mij.
Rillingen lopen over mijn rug.


Mijn maag draait zich om
van honger.
Nog geen gerommel te horen,
maar dat komt.


Mijn handen zijn verankerd
in de harde realiteit
van deze wereld,
in deze zekerheid,
dat het einde nabij is,
niet ver.


Uit mijn gezichtsveld verwijderd
speelt het slagveld
van dit tijdperk
me parten.


Gedonder van de mitrailleurs,
ongeloof in de ogen,
van de verstomde slachtoffers,
de dood sluipend nabij.


In het achterhoofd
flits men leven voorbij.
Als een razende
draait zich de film af
voor mijn ogen.


Gebulder van de tanks,
achter een muur.
Glurend
zie ik het gebeuren.
Geschreeuw,
gekerm van de gewonden,
onder ons.


Een schot,
een kogel,
doorboort het leven
waar ik voor vocht.


Een koud hart,
beoordeeld mijn lot.
Een schot in de roos.
Bloed sijpelt uit de wonde.


Een hevige pijn
haalt me onderuit,
Geen traan gelaten.


Geen haat in mijn hart.
Alleen nog een bonk,
nog een klap,
in mijn gelaat.


Een barst in mijn hart.
Een onverwachte strijd
overvalt me.
De strijd van de dood
die genadeloos
mijn lichaam besluipt.


Mijn handen koud
maakt mijn lichaam verstijfd.
Geen warmte meer
te geven.


Alleen haat en nijd
woeden hier.
In deze koude oorlog
van Siberië.