Elke keer weer....


Ik kon weer is geen nee tegen je zeggen,
toen jij me weer is op het bed legde.

Ik stribbelde weer is niet tegen,
omdat ik onder jou lichaam niet kon bewegen.

Ik deed maar weer is mee,
ook al vond ik dit niet zo’n geweldig idee.

Ik voelde op dat moment nog geen spijt,
maar nu is het iets wat niet zo snel meer verslijt.

Ik liet het maar niet aan je merken,
dat ik het niet leuk vond dat je aan me zat met je vlerken.

Jij belt me nu elke keer weer op,
en dan staat mij leven weer even op de kop.

Jij vraagt dan weer ik of weer is langs kom,
en dan antwoord ik natuurlijk weer is dom.

Jij maakt mij af en toe zo bang,
bij jou sta ik zo onder dwang.

Jij wilt dat ik je vriend ontmoet,
maar dat is iets waar ik je vriendelijk voor groet.

Jij denkt nu zeker dat ik te koop ben,
en dat ik iedere vriend van je verwen.
Maar dat is iets wat echt niet zo is,
en als je dat denkt heb je het zeker mis.

Maar jij maakt mij elke keer weer zo bang,
en zet me elke keer weer zo onder dwang.
Dat ik maar weer naar je toe ga,
maar elke keer heb ik weer spijt daarna!!