Niets
Kleinste deeltje, oneindig groot,
niet te grijpen noch begrijpen,
met duizend woorden niet te beschrijven,
weinig, minder en zelfs dat niet.
Nooit geweest en nooit zijn,
stil en donker van licht verscholen,
hart en ziel niet bekoren,
o zo moeilijk en verloren.
Alles is in jou verdwenen,
niemand die het ooit zal horen,
zelfs niet fluisterend en heel zachtjes,
in een boek zonder zinnen.
Nergens weg en niet verborgen,
zonder dromen en geen zorgen,
afwezige sporen in het zand,
niet door een gedicht te vangen.
niet te grijpen noch begrijpen,
met duizend woorden niet te beschrijven,
weinig, minder en zelfs dat niet.
Nooit geweest en nooit zijn,
stil en donker van licht verscholen,
hart en ziel niet bekoren,
o zo moeilijk en verloren.
Alles is in jou verdwenen,
niemand die het ooit zal horen,
zelfs niet fluisterend en heel zachtjes,
in een boek zonder zinnen.
Nergens weg en niet verborgen,
zonder dromen en geen zorgen,
afwezige sporen in het zand,
niet door een gedicht te vangen.
Reacties op dit gedicht
| flyingbabe: | Woensdag, december 04, 2002 11:43 |
| wat mysterisch...niet? mooi gedaan hoor graag gelezen:) knuff, babe |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Christophe Vancoillie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 04 december 2002 | ||
| Thema's: | ||