Op drift
Plotse duisternis verstoort
je eens zo heldere kijk
Zoeken naar uitwegen
in intrieste momenten
brengen je oriëntatie
van de kaart, je bent
op drift geslagen
Alleen, zoals zovelen...
Het zilte water overspoelt
je reine,broze ziel
Heftige golven tornen op
tegen onverbiddelijke windstoten
en testen de boeg op haar
geclaimde betrouwbaarheid
Het schip kraakt in al
haar getormenteerde voegen,
Hoe ver kan je gaan?
Met het roer stevig in
handen word je herinnerd
aan relatieve nietigheid
In stilte kijk ik
onmachtig toe, hopend
dat je doorheen je tranen
nog steeds hulp wil zien
De vertrouwde vuurtoren blijft
je vastberaden gidsen,
de krachtige lichtbundels
worden nooit gedoofd
Wanneer woorden niet
meer aan betekenis winnen
is een oprecht gebaar
toonbeeld van emotie
Reacties op dit gedicht
| blommeke: | Donderdag, december 05, 2002 23:56 |
| ja een mens wordt flink op de proef gesteld, had ik bijna dit gemist;-) prachtig,.. Blom |
|
| margot: | Woensdag, december 04, 2002 16:01 |
| ontzettend mooi liefs,margot |
|
| flyingbabe: | Woensdag, december 04, 2002 11:47 |
| en daarin geef ik je gelijk! mooi geschreven.. knuff, babe |
|
| MayadeBij: | Woensdag, december 04, 2002 11:26 |
| Klopt, helemaal, | |
Over dit gedicht
| Auteur: Diablo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 december 2002 | ||
| Thema's: | ||