Als troost geneest
Woorden konden breken
omdat dwalen haar richting was
zoveel zekerheid ineens ontnomen
dat haar bodem liet beven
zij zou storten in een gleuf
als liefde kon troosten
dan verdronk zij in geluk
kon niets haar meer raken
haar beentjes wilde versnellen
onbewust ruiken aan de top
totdat de schaduw overnam
en zij bleef staan met pijn
verkilt in somber grijs
maar het licht van een kaars
ontnam de schaduw kracht
nu kan zij dansen zelfs bij nacht.
04-12-‘02/23:10
Speciaal voor hen die mijn dochter Enneke en mij
de laatste dagen zoveel liefde hebben gezonden,
het is aangekomen en het heeft gewerkt.
Reacties op dit gedicht
| margot: | Donderdag, december 05, 2002 23:01 |
| met veel bewondering gelezen liefs,margot |
|
| ~Marina~: | Donderdag, december 05, 2002 17:40 |
| just a smile.... en opluchting... liefs, |
|
| Ria Overwater: | Donderdag, december 05, 2002 07:23 |
| Ze bestaan, de 'echte' 'ware' lieve freaks ;-) Sterkte, liefs voor beiden! Ria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 05 december 2002 | ||
| Thema's: | ||