Ik open hiermee dit gedicht.
Maar waarom gedicht en niet geopend?
Openlijk wordt het leven op vele manieren belicht.
Steeds weer wordt er een nieuw levensboek geopend.
En het kan zoveel met je doen,
als je, je hart opent.
Als je, jezelf opent voor de woorden.
Zoveel schoonheid en mogelijkheid,
dat hierin verborgen ligt.

Het woord laten spreken met een open hart.
De verbindingen die het maakt.
Dan kan gaan stromen een verfrissende kracht.
Een mens die ten diepste kan worden aangeraakt.
Het zou kunnen zijn, een ware open-baring.
het baart steeds weer iets nieuws.
Voor diep urgente levensvragen een verklaring.

Als het is, een open delen.
Openlijk ervoor uitkomen wat binnenin leeft.
Dan kan het waar nodig, innerlijke wonden helen.
Als een openbaarder werkelijk zijn ziel geeft.

Ja, is een dichter niet eerder een openbaarder.
Er wordt steeds weer een nieuwe wereld
openbaar gemaakt.
En het is een belevenis voor iemand,
die hiervoor open staat.
Als een bloem die voor het zonlicht open gaat.

Als een deur geopend wordt, kun je binnen komen.
Een nieuwe kamer om te bekijken.
Het kan een her-kenning zijn van je diepste dromen.
Vanuit de duisternis naar het licht omhoog reiken.

Iemand met een open gezicht kun je lezen.
En als je welkom bent,
wordt je met open armen ontvangen.
Als je, jezelf veilig voelt, open je je wezen.
Een openbaar maken van je diepste verlangen.

Pas als je open staat, kan er iets gebeuren.
Het geeft eindeloze mogelijkheden.
Op alle mogelijke manieren,
dat je het leven kunt inkleuren.
Het in balans brengen, wat gebeurde in het verleden.

Zoveel ruimte dat open geeft.
Dus waarom dan niet een geopend.
Waarom niet een openbaarder.
Een aanduiding dat het leven in al zijn facetten,
werkelijk wordt beleefd.
Maar dicht?
Hoe kan iets wat dicht is worden belicht?