Stuurlui
Stuurlui
Tollend speel ik op de tegels,
tollend draai ik er omheen,
sollend riep ik naar een ieder
die mijn tollen waardig scheen.
Grollen grap ik naar mijn vriendjes,
grollend met mij op het plein,
dollen lijkt het tot 's mijns inziens
mijn dollen meer als bolders zijn.
Bolders houden alles tegen,
bolders lijnen alles aan,
as is turf in verbrande schepen
die smeulend aan de ka vergaan.
Hollen wil ik naar de stuurlui,
hollend van de wallen weg,
schreeuwend om het beste antwoord
drijf ik verder van mijn steg.
Huilen wil ik, woest van onmacht,
huilend stort ik broos ineen,
smekend kijk ik naar de mensen,
stuurloos reik ik om mij heen.
Krachteloos mijzelf te redden,
ontkracht ik dus mijn schier bestaan,
wil ik met mijzelf gaan leven,
moet ik eerst 's op gaan staan.
Tollend speel ik op de tegels,
tollend draai ik er omheen,
sollend riep ik naar een ieder
die mijn tollen waardig scheen.
Grollen grap ik naar mijn vriendjes,
grollend met mij op het plein,
dollen lijkt het tot 's mijns inziens
mijn dollen meer als bolders zijn.
Bolders houden alles tegen,
bolders lijnen alles aan,
as is turf in verbrande schepen
die smeulend aan de ka vergaan.
Hollen wil ik naar de stuurlui,
hollend van de wallen weg,
schreeuwend om het beste antwoord
drijf ik verder van mijn steg.
Huilen wil ik, woest van onmacht,
huilend stort ik broos ineen,
smekend kijk ik naar de mensen,
stuurloos reik ik om mij heen.
Krachteloos mijzelf te redden,
ontkracht ik dus mijn schier bestaan,
wil ik met mijzelf gaan leven,
moet ik eerst 's op gaan staan.
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Woensdag, december 11, 2002 13:59 |
| mooi en ritmisch.....helemaal af...... van dit soort gedichten hou ik héél er veel.... |
|
| Albrecht Paul: | Vrijdag, december 06, 2002 09:25 |
| Mooi, Theo. Je struktureert dit mooi en laat ook klinkers en medeklinkers elegant terugkomen. Onder een enthousiaste oppervlakte zit een vraag om aandacht en hulp. De overgang maak je door het werkwoord 'dollen' te verwisselen met 'dollen' als meervoud van 'dol', een aanhaakplaats op de boot. De bolders staan op de oever. Daartussen zou je een touw willen spannen, maar de stuurlui op de wal leggen het touw niet rond de bolder. Echt waar, een mooi werkje. Iets teveel woorden, ie |
|
| margot: | Donderdag, december 05, 2002 23:22 |
| droevig mooi ik reik je men hand,stuur je licht,warmte en kracht liefs,margot |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Theo Viset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 05 december 2002 | ||
| Thema's: | ||