Gestrand
Gestrand.
Woelend glijdt mijn hand
door losgeslagen zand,
woorden vormend die niemand leest,
zinnen als zondvloed van mijn geest.
Vragend kijk ik om mij heen,
op het strand ben ik alleen,
het water kabbelt voor mij uit
in zachte golven van geluid.
In de doolhof van mijn gedachten
lijk ik niets meer te verwachten,
kansen komen, missers gaan,
je moet eerst vallen voor je kunt staan.
Niemand hier om mee te zwemmen,
slechts de eb om mij te remmen,
hier ben ik alleen maar alleen,
toch niet eenzaam, alleen maar één.
Eén mens, één gevoel,
al voelt niemand wat ik bedoel,
nu ik net ben weggekropen
ligt mijn schulp gevaarlijk open.
Scheidend loop ik ervan weg,
schreiend vind ik heg nog steg,
zand en scherven zijn mijn pad
weg van alles wat ik had.
Verzandt de branding van mijn verlangen
in een puzzel van belangen,
verstrengeld in een cryptogram,
begrijp ik niet hoe ik hier kwam.
Een uitweg vinden wil niet vlotten,
inspanning golft door al mijn botten,
zachtjes gil ik door merg en been
op een eiland kun je nergens heen.
Woelend glijdt mijn hand
door losgeslagen zand,
woorden vormend die niemand leest,
zinnen als zondvloed van mijn geest.
Vragend kijk ik om mij heen,
op het strand ben ik alleen,
het water kabbelt voor mij uit
in zachte golven van geluid.
In de doolhof van mijn gedachten
lijk ik niets meer te verwachten,
kansen komen, missers gaan,
je moet eerst vallen voor je kunt staan.
Niemand hier om mee te zwemmen,
slechts de eb om mij te remmen,
hier ben ik alleen maar alleen,
toch niet eenzaam, alleen maar één.
Eén mens, één gevoel,
al voelt niemand wat ik bedoel,
nu ik net ben weggekropen
ligt mijn schulp gevaarlijk open.
Scheidend loop ik ervan weg,
schreiend vind ik heg nog steg,
zand en scherven zijn mijn pad
weg van alles wat ik had.
Verzandt de branding van mijn verlangen
in een puzzel van belangen,
verstrengeld in een cryptogram,
begrijp ik niet hoe ik hier kwam.
Een uitweg vinden wil niet vlotten,
inspanning golft door al mijn botten,
zachtjes gil ik door merg en been
op een eiland kun je nergens heen.
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Woensdag, december 11, 2002 13:52 |
| zéér zeker het lezen waard..... héél mooi... |
|
| Nessaja: | Zaterdag, december 07, 2002 20:51 |
| KEI MOOI!!!! heb er geen woorden voor... | |
| Iejoor: | Vrijdag, december 06, 2002 17:00 |
| Mooi...je mag ruilen met mij, zo'n eiland lijkt mij dus geweldig... Maar helaas, is het in dit gedicth niet zo he?! Liefs Chiara. |
|
| Xizzgirl: | Vrijdag, december 06, 2002 16:39 |
| Prachtig!!!!! | |
| margot: | Vrijdag, december 06, 2002 15:38 |
| tranen... hele mooie,herkenning sterkte en suc6 liefs,margot |
|
| ingske: | Vrijdag, december 06, 2002 13:46 |
| Hey, een supermooi en gevoelig gedicht! Doe zo voort! Ik ben benieuwd naar je volgende pennenprobeersels! Groetjes, ingske |
|
| sunshine2you: | Vrijdag, december 06, 2002 11:51 |
| WOW wat mooi geschreven!!! Ik heb percies het zelfde probleem en voel het zelfde.. Maar heel mooi geschreven hoor is was er helemaal stil van.... Kuzzz en knuffel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Theo Viset | 
|
|
| Gecontroleerd door: caroline | ||
| Gepubliceerd op: 06 december 2002 | ||
| Thema's: | ||