Gesloten ogen
De groeiende droom was
mijn droom
die het einde niet veranderde
in het koude ontwaken
dat
dromen en ijs
altijd koestert
in de slaap van
verloren
eenzaamheid.
mijn droom
die het einde niet veranderde
in het koude ontwaken
dat
dromen en ijs
altijd koestert
in de slaap van
verloren
eenzaamheid.
Reacties op dit gedicht
| Hanneke Eirinn: | Maandag, december 09, 2002 17:36 |
| hmm droeflottig Vic, maar mooi natuurlijk.. dank nog voor de recente reacties op mn oude gedichtjes :) maak pret (of probeer t iig ;)) & stay safe! kus HE | |
| Iejoor: | Maandag, december 09, 2002 10:58 |
| Ik hoop met Di angeli mee... Schoon geschreven, maar wel droevig... liefs Chiara. |
|
| Di Angeli: | Maandag, december 09, 2002 00:34 |
| Toch hoop ik dat die eenzaamheid niet zo koud blijft. | |
Over dit gedicht
| Auteur: victor ruhlmann | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 09 december 2002 | ||
| Thema's: | ||