Zo alleen en eenzaam...

Ik voel me zo alleen en eenzaam,
en alleen een dragen ben van een naam.
Zo alleen hier in het leven,
nooit is wat leuks met andere te beleven.

Het lijkt wel of nooit iemand naar me omkijkt,
en niemand me een helpende arm reikt.
Zo eenzaam op deze aarde,
en zo heel alleen me leven door vaarde.

Zo alleen en eenzaam,
sta ik daar voor mijn slaapkamerraam.
Te kijken of er toevallig mensen voorbij komen die binnen willen komen,
maar mijn huis staat zeker in een bos vol bomen.

Niemand die mij namelijk ziet,
of willen ze dat gewoon niet?
Zo eenzaam en alleen,
met geen mensen om me heen.

Is het leven best wel zwaar,
ben ik dan echt zo raar??
Dat niemand met me om wil gaan,
en niemand me ziet staan?

Ik ben zo alleen en eenzaam,
en alleen maar een drager van een naam..