Twee Ogen

Ik kijk
En twee ogen kijken terug
Het zijn twee ogen die ik niet ken
Niet meer ken

Ik knipper
En twee ogen knipperen ook
Het zijn onbekende ogen die dat doen
Niet meer bekend

Ik huil
En twee ogen huilen ook
Het zijn vreemde ogen die daar huilen
Niet meer zoals ze waren

Ik zie
En twee ogen gaan langzaam dicht
Het zijn ogen die niet meer willen zien
Niet meer willen zien wat ik zie.

Geschreven door

AnneJulia

Reacties op dit gedicht

AnneJulia vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Iejoor:	Maandag, december 09, 2002 21:34
Aangrijpend om te lezen... Take care please, Liefs Chiara.

Monique:	Maandag, december 09, 2002 19:33
Een heel erg mooi gedicht Moondust! Ik herken er veel in... Maar probeer toch jezelf te zien zoals je bent en accepteer jezelf! Sterkte! Liefs Monique

Over dit gedicht

Auteur: AnneJulia
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 09 december 2002
Thema's: [Verandering] [Verwarring] [Verdriet]