Als jullie ademen (astma)
Hoe kwetsbaar het leven
dat longen samenperst
zo snakken naar lucht
hoe simpel het ademen
een ander verstikt
hoesten en piepen
oneerlijk mijn gevecht
waar alles tegenwerkt
mijn lijf te verzieken
tot eenzame stilstand
niemand durft te zeggen
‘kijk om je heen’
zie de bloemen stralen
geniet van het leven
als ik kunstmatig inhaleer
juist deze schoonheid
die buiten mij lonkt
leggen drempels
lijfelijk te presteren
als jullie ademen.
10-12-‘02/09:08
Reacties op dit gedicht
| free: | Dinsdag, december 10, 2002 23:47 |
| mn dochter had dit weekend een astma aanval, gelukkig uit het z-huis gehouden en zit met een prednisonkuur sprayen en extra medicijnen te balen in wat een feestmaand moet zijn, buiten de benauwdheid, geen drankje geen rokerige ruimte's geen inspanning en bijna niet buiten....ja ik ken het angel....sterkte, mooi gedicht liefs free |
|
| blommeke: | Dinsdag, december 10, 2002 23:22 |
| ik ken ook iemand met astma, en het geeft me een machteloos gevoel dat ik dan niets kan doen,.... duidelijk heb je het verwoord wat het betekend,.... Blom |
|
| margot: | Dinsdag, december 10, 2002 22:02 |
| hoe dan ook genieten... liefs,margot |
|
