Emoties
De zee is wijds,
oneindig ver,
zo uitgestrekt,
als ze is,
rekt ze haar wegen,
om iedereen te bereiken.
Om haar stroom nooit te laten stoppen,
doet ze blokades overstromen,
laat zo haar woorden rollen,
doet haar golven,
onstuimig klotsen,
tegen elk schip,
in zijn tocht,
om over het water te heersen,
bestemming te bereiken.
Beroerd het elk mens,
met een golfslag,
overrompelt,
ongezien,
ondergaan,
is het schip met man en muis.
Hoe droef,
hoe het lot,
het water zo beroerde,
alles meesleurde in haar kolk,
der emoties.
Hoe droef.
oneindig ver,
zo uitgestrekt,
als ze is,
rekt ze haar wegen,
om iedereen te bereiken.
Om haar stroom nooit te laten stoppen,
doet ze blokades overstromen,
laat zo haar woorden rollen,
doet haar golven,
onstuimig klotsen,
tegen elk schip,
in zijn tocht,
om over het water te heersen,
bestemming te bereiken.
Beroerd het elk mens,
met een golfslag,
overrompelt,
ongezien,
ondergaan,
is het schip met man en muis.
Hoe droef,
hoe het lot,
het water zo beroerde,
alles meesleurde in haar kolk,
der emoties.
Hoe droef.
Reacties op dit gedicht
| Marieke: | Dinsdag, december 10, 2002 18:54 |
| Luctor et emergo. Ik worstel en kom boven. Mooi geschreven hoor, Fury! Ik voel het verslindende water gewoon! Liefs Marieke | |
| Iejoor: | Dinsdag, december 10, 2002 17:57 |
| Zeker prachtig verwoord... weinig meer aan toe te voegen... liefs Chiara. |
|
| triestje: | Dinsdag, december 10, 2002 17:11 |
| wauw...prachtig verwoord...ik geloof dat...dit een wonder is..ik kan het me echt inbeelden!!Super!!doe zo voort xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Fury | 
|
|
| Gecontroleerd door: Dodo | ||
| Gepubliceerd op: 10 december 2002 | ||
| Thema's: | ||