Wild vlees
Ik heb het niet gevoeld
Ik heb het niet geweten
maar je bracht zoveel verdriet
door zo snel dit leven te laten
Een klap een schok een val
moest jouw hoofdstuk sluiten
Je bestaan was pas begonnen
maar je mocht je toekomst niet beleven
Je bracht een tijd van duisternis
voor hen die van je hielden
In hun ogen stond slechts dofheid
pijn zo moeilijk te lezen
Tranen stroomden moeizaam weg
’t hardst huilden ze vanbinnen
Hun geschreeuw werd echter niet gehoord
omdat geen antwoord mogelijk was
De wonden genazen
pijnlijk, langzaam en gestaag
Wild vlees blijft echter groeien
langer dan vandaag
Reacties op dit gedicht
| Zasan: | Vrijdag, december 13, 2002 17:20 |
| Tussen al die madeliefjes van je is dit een prachtige rode roos. | |
| melijsje: | Woensdag, december 11, 2002 19:10 |
| ik vind het echt zo geweldig.. hoe je het omschrijft met wild vlees, fantastisch! echt heel erg goed. dat wou ik nog even kwijt... echt goed. ik ben er al heel de dag onder de indruk van :) | |
| margot: | Woensdag, december 11, 2002 18:56 |
| aangrijpelijk mooi... liefs,margot |
|
| melijsje: | Woensdag, december 11, 2002 15:11 |
| oei ik begon al te lachen, ik hield me al vast, ik dacht nu komt een fantastische vierlijner, .. het is echter wel fantastisch... ik weet niet goed hoe ik me nu moet houden.. :s ik vind het heel erg mooi! sorry voor de ongetwijfeld VREEEMDE reactie |
|
| Jook: | Woensdag, december 11, 2002 14:37 |
| *dit gaat over de broer van mijn moeder die stierf na een motorongeluk toen hij 20 was, lang voor mijn geboorte...* | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jook | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 december 2002 | ||
| Thema's: | ||