Onwennig stond ik daar verloren,
na tien jaar weer op natuurijs,
't kind opnieuw in mij geboren,
schaatsen, kosten wat het kost...
Nieuwe schaatsen, vooruit dan maar,
eerste baantje werd getrokken,
maar in ieder hoekje schuilt gevaar,
men schaatste mij uit de sokken...
Vallen en opstaan, wees 'n vent,
gure oostenwind langs m'n oren,
bevroren neus wat echt nooit went,
't mocht de pret niet verstoren...
Angst voor het ijs, 't begon te kraken,
bleken m'n ledenmaten te zijn,
maar ik moest en zou het volmaken,
ondanks de krampen en pijn...
Hedenochtend, opstaan met vlijt,
nou, dat kon ik wel vergeten,
overvallen door spierstijfheid,
en een ijzig geweten...