Duivels
Zwevend boven het mulle zand
Samen, hand in hand
Niets dan liefde om het lijf
Niet meer dan de extase waar ik op drijf
Door de liefde verwarmt
En door mijn blinde vertrouwen omarmt
Geheel opgaand in mijn hoop
Zag ik de duivel niet die binnen sloop
De duivel vrat zich een baan
En vervaagde de grens tussen wens en waan
Hij gooide met botheid
Maar huilde later vol blaam en spijt
Helaas, het rookgordijn was opgegaan
En ik met beide voeten op de grond komen te staan
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Spinnekop | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 11 december 2002 | ||
| Thema's: | ||